Gminna Biblioteka
Publiczna w Iwkowej

8 marca kobiety obchodzą swoje święto. O tym, jakie one są - w męskich oczach i dlaczego trudno je zrozumieć - w literaturze powstało już wiele tekstów. Do piszących o kobietach dołączył także nasz czytelnik -  pan Jan Sokołowski - dedykując im swój wiersz.

Jak zrozumieć?

Wciąż jest tajemną i nieodgadnioną

Dziewczynką, panną, żoną

Dzieckiem kapryśnym i damą stateczną,

Szatanem w spódnicy, jak aniołek grzeczną

Lubi bogactwo, a chwali ubóstwo

Ma wiele zalet i przywar też mnóstwo

Delikatna jak kwiatek i twarda jak diament

Serce ma złote i czarne jak atrament

Jest gorzka jak piołun i słodka jak miód

Gorąca jak ogień i zimna jak lód

Odważna i silna, że nic się nie ostoi

Płochliwa i słaba bo myszki się boi

Jest czuła na ból, odporna na cierpienia

Praktyczna realistka, a w głowie ma marzenia

W niej czułość bezdenna, bez granic nienawiść

Życzliwa każdemu choć w sercu ma zawiść

Radosna jest jak wiosna, ponura niczym jesień

Wciąż młoda jest jak maj, dojrzała niczym wrzesień

Ciągle ma zachcianki i zmienia wciąż nastroje

Zaborcza, agresywna, a krzyczy za pokojem

Leniwa jak leniwiec, płochliwa niczym pszczółka

Niezdarna jest jak słoń, a zwinna jak jaskółka

Działa jak silny magnez, przyciąga i odpycha

Zaloty wciąż odrzuca, a do miłości wzdycha

Jest maszyną napędową i skutecznym też hamulcem

Ogromną siłą niszczycielską, wielkiego szczęścia budulcem

Jak zrozumieć mają Was – kochane Wy niewiasty

Rycerze Waszych serc i męskie chwasty?

Dlatego ze zdziwienia wciąż wielkie oczy robię

Że wszystko to się mieści w kobiecej osobie